! Blogu olmayanlar ! ANONİM kısmını işaretleyip yorumunuzu yazabilirsiniz.

13 Şubat 2015 Cuma

mutluluğa dokunabilmenin adı bu: karşılıksız yardım...

kitaplarımdan ziyade gün içinde okuduklarımı paylaşıyorum bir kaç defadır... her anı okuyabilmeye çalışmak ne güzelmiş oysa..ne tatlı imiş o sihri yakalamaya çalışabilmek..
"bugün Allah rızası için ne yaptın" sorusuna sabah uyanır uyanmaz ve gece yatarken muhatap oluyorum..ve düşüncelerim birbirini kovalıyor..
bu sabah mutluluk depolarımı bu manzaralarla tamamen doldurdum kanısındayım...vesile olduğun için teşekkürler T.Hanım..




kendi çocuklarımda göremediğim bir duygu yaşadım...oyuncaklara verdikleri aşırı heyecanları ve çığlıkları..orada olmanızı öyle isterdim ki..ev soğuk, karınları aç, ev temizlikten uzak... ama tebessümleri bakışlarına yansımış o masumlar...bugün gülümseyen çocuklarla muhatap oldum..her şeyi vermeye, yetiştirmeye, koşturmaya razıyım..yeter ki gülümseyen masumlarım..

1 yorum:

  1. Uzun zamandır düşündüğüm bir konu aslında bu...yaşam standartlarımız arttıkça, daha fazlasını elde ettikçe mutlu olmayı da mutlu etmeyi de başaramıyoruz diye düşünürken yüreğime su serpti bu yazı ve fotoğraf Zehra ablacım...bir yerlerde ufacık tebessümüne sebep olabilecek ufacık sebepler varken o insanlara ulaşmak ve tek bir kişinin bile mutluluğuna vesile olmak ne büyük mutluluk oysa...Merhamet, sevgi, iyilik belki ihtiyacımız olan yegane şeyler bunlar...yüreğimizle tüm tebessümleri,sevinçleri paylaşmak, bir yaralı yüreğe merhem olabilmek duasıyla...
    ESRA

    YanıtlaSil

Blogu olmayanlar..!
ANONİM kısmını işaretleyip yorumunuzu yazabilirsiniz