sessizlik üzerine notlar...

sessiz haykırışları ben bu gözlerde öğrendim..
sükuta sığındıkları hayatlarında açık kapıları görünmeyen küçük masumlar..
beni mazur görün..
feryat ediyorum çokça..
şikayet olarak algılanıyor..
gittiğim evlerde ben çocukların gözlerini okuyorum..
o gözler ayrı ayrı mıh gibi dimağıma asılı kalıyor..
ve ben çırpınıyorum..
onlara merhem olabilmek sadece isteğim...
sadece birini kurtarabilmek değil...
onlarcasına, yüzlercesine çare bulmaya çalışmak..
hepsine..
ne mümkün..

evlatlarıma daha çok sarılınca sanıyorum ki o gözlerin sahipleri de sevinecek..
benden kalem isterlerken aslında sevgi istiyorlar..
ben biliyorum bunu..
onlara dokunuyorum, hissediyorum, gözlerinde görüyorum..
öyle zor ki..
geride bırakmak onları..
yarı aç..
yarı üşür halde...
elimden gelse bu gözleri olan tüm çocukları kanatlarımın altında toplayabilsem diye sayıklıyorum...
beni mazur görün..
size başka şeyleri şikayet ediyorsam anlayın ki içim çok dolu..
çareye vesile olamamak en büyük çaresizlik ha yakınındakine ha uzaktakine..
benden size selam olsun dostlar..

sizi Rabbim' e emanet ediyorum yüreğimi dolduran bakışlılar...